Podsumowanie projektu „Alzheimer! Jak żyć?”
Podsumowanie projektu „Alzheimer! Jak żyć?”
W trakcie trwania projektu miałam możliwość zapoznania się z problemami oraz trudnościami z jakimi muszą sobie radzić rodziny, które opiekują się osobą z chorobą Alzheimera, Parkinsona i innymi otępieniami. Podsumowując swoją pracę jako opiekuna-asystenta mogę powiedzieć, że są rodziny, które nie potrafią się odnaleźć w sytuacji z jaką przyszło im się zmierzyć. Opiekunowie nie mają odpowiedniej wiedzy jak opiekować się osobą chorą, wstydzą się prosić o pomoc jak również wstydzą się tego, iż choroba dotknęła ich bliskich, nie wiedzą jak radzić sobie z emocjami związanymi z zaistniałą sytuacją.
Moje wizyty były wsparciem nie tylko dla chorych, ale również dla ich rodzin, które bardzo chętnie korzystały z mojej wiedzy. Przeprowadziłam wiele rozmów dotyczących problemów związanych z pielęgnacją osoby chorej. W szczególny sposób przekazywałam bardzo ważną wiedzę dotyczącą profilaktyki przeciwodleżynowej stanowiącej poważny problem wśród osób leżących w domach. Uczyłam również jak karmić chorego oraz jak myć i kąpać osobę niesamodzielną, a w szczególności leżącą. Przy osobach leżących wykonywałam najczęściej czynności pielęgnacyjno-higieniczne, oklepywałam, karmiłam, zmieniałam opatrunki, szczególną uwagę zwracałam na profilaktykę przeciwodleżynową. Osoby bardziej aktywne fizycznie oraz samotne starałam się aktywizować przez wspólne wykonywanie drobnych prac domowych. Asystowałam w przygotowywaniu posiłków oraz pomagałam w pracach porządkowych.
Czas wolny chorych na Alzheimera
Poprzez wykorzystanie gier, puzzli i układanek motywowałam ich do ćwiczeń rozwijających pamięć oraz rozwijania zdolności manualnych. Organizowałam za zgodą rodziny wyjścia na spacery do parku czy lasu. Z osobami samotnymi chodziłam na drobne zakupy do sklepu oraz do kościoła.
W czasie rozmów z rodzinami chorych informowałam o możliwości korzystania z pomocy psychologa, jak również instytucji zajmujących się osobami z chorobą Alzheimera. Zachęcałam do korzystania w spotkaniach organizowanych przez Siedleckie Stowarzyszenie Pomocy Osobom z Chorobą Alzheimera.
W trakcie wizyt spotykałam ludzi samotnych i bardzo zamkniętych w sobie, którzy potrzebowali rozmowy z kimś z zewnątrz komu mogli opowiedzieć o swoich codziennych problemach. Zarówno pacjenci jak i ich rodziny chętnie opowiadali o swoim dotychczasowym życiu. Czasami zdarzały się sytuacje, gdzie podopieczni mieli potrzebę pożartować, wypić wspólnie kawę czy pójść na spacer. Zdarzały się także osoby bardzo nieufne, potrzebujące czasu aby się przekonać, że jestem u nich aby pomóc. Wizyty były ustalane według potrzeb chorego oraz jego rodziny, tak aby zarówno sam chory jak i rodzina skorzystali z mojej pomocy. W czasie moich wizyt opiekun chorego miał czas tylko dla siebie, mógł wyjść załatwić swoje sprawy czy spotkać się z innymi osobami. Ludziom, którzy dotychczas nie mieli do czynienia z osobą chorą na Alzheimera bardzo trudno jest odnaleźć się w tej sytuacji.
Podsumowanie projektu
Czas pracy w projekcie pozwolił mi na zdobycie kolejnych doświadczeń dotyczących choroby Alzheimera, Parkinsona oraz innych demencji. Każdy podopieczny jak również każda rodzina była inna co wiązało się z indywidualnym podejściem oraz odpowiednim przygotowaniem do każdej wizyty u chorego. Nauczyłam się dzięki temu jeszcze bardziej słuchać innych i rozumieć ich codzienne problemy. Po zakończeniu projektu z wieloma rodzinami jestem w ciągłym kontakcie służąc radą w sprawach dotyczących opieki nad chorym. Rodziny oraz podopieczni czekają na kontynuację projektu oraz mają nadzieję, że z czasem podobne projekty będą częściej realizowane, ponieważ jest bardzo duża potrzeba takiej pomocy, której do tej pory poza Siedleckim Stowarzyszeniem Pomocy Osobom z Chorobą Alzheimera nie organizował.
Mariola Dąbrowska
Asystent – opiekun
