Choroba Alzheimera dotyka całą rodzinę, najbardziej jednak tych, którzy sprawują codzienną opiekę nad bezradnym chorym.
W Polsce większość chorych na alzheimera przebywa w domu od początku choroby aż do kresu życia. Takie rozwiązanie ma plusy – dom to miejsce, które chory zna najlepiej, tu czuje się najbezpieczniej. Jednak często opiekun bierze na siebie trud nieustającego dyżuru, wywołują poczucie winy, który w miarę jak choroba postępuje, wymaga coraz u opiekuna większego wysiłku fizycznego i odporności psychicznej.
Zwykle opiekunem jest współmałżonek, który sam nie jest w pełni sił.
Długotrwałe całodobowe opiekowanie się osobą chorą doprowadza do choroby opiekuna, począwszy od schorzeń fizycznych związanych z pielęgnacją chorego, do psychicznych spowodowanych zupełnym brakiem przygotowania do opieki, poczuciem osamotnienia, stresem. Opiekunowie chorych nazywani są ukrytymi ofiarami choroby Alzheimera. Przybywa kolejna osoba niepełnosprawna. Dlatego tak bardzo ważna jest organizacja opieki nad chorym i wsparcie dla opiekuna.
Co robić, żeby było ci łatwiej opiekować się swoim bliskim
1. Ważne jest, aby nie zapominać o sobie i starać się znaleźć czas na własne sprawy: hobby, spotkania towarzyskie, kulturalne, spotkania w grupach wsparcia.
2. Pomocy należy szukać wszędzie: u przyjaciół, w Kościele, u sąsiadów, w internecie, grupach wsparcia, stowarzyszeniach.
3. Nie wstydź się prosić o pomoc – to nic złego, że nie dajesz sobie sam rady.
4. Zmiany w zachowaniu podopiecznego nie są przez niego kontrolowane i nie wynikają ze złej woli – pamiętaj o tym.
5. W chwilach irytacji zrób sobie przerwę – masz prawo być zirytowany.
6. Dostosuj swój dom do potrzeb chorego.